Gevecht voor mijn leven

"Ik kreeg in december 2013 een gastric bypass. Het ging prima. Ik viel goed af, soms een beetje teveel, maar ik was tevreden. Ik werd moeder van mijn twee twee schatjes. In het begin was ik heel positief over mijn gastric bypass.

Januari 2015 begonnen de problemen; ik kreeg veel klachten, veel lange opnames, moest heel vaak aan de sondevoeding, had vaak pijn. Waardoor dat kwam werd nooit goed onderzocht. Ik kreeg heel veel beloftes, maar een grondig onderzoek heeft nooit plaatsgevonden.

"Ik kreeg veel beloftes, maar nooit een goed onderzoek"

7 Augustus 2022: het begin van het grote gevecht voor mijn leven

Het was de dag van mijn eerste operatie na de bypass.

De dag dat ik voor de dood werd weg gehaald.

Die dag dat m’n man werd gebeld: kom maar na het ziekenhuis, want we weten niet of je vrouw het gaat redden.

Twee weken later, hevige pijn, met spoed na het ziekenhuis gebracht, gelijk geopereerd aan een geperforeerde maag. Ze hebben een liter troep uit m’n buik gehaald .

Maar ik bleef heel veel pijn houden; opnieuw onder de scan. Ik bleek ook nog een ernstige darm hernia te hebben. Opnieuw met spoed geopereerd, ik werd van boven tot beneden opengemaakt. De schade was ernstiger dan ze verwacht hadden.

Na 2 weken ziekenhuis weer thuis.

Maar wat voel ik me ziek en belabberd.

Eten en drinken was een ramp.

"Ik ben een schim van me zelf geworden."

Feb 2023 

Nog niet eens goed hersteld van de vorige 2 operaties - blijk ik opnieuw een darmhernia te hebben. Spoedoperatie.

Heel veel pijn.

M'n eetlust is helemaal weg; de sondevoeding ben ik zat, het werkt toch niet, want zodra ik ermee stop val ik weer af als een trein. Ik ben nog maar een schim van me zelf. Ik ben heel mager maar ik heb een hele dikke buik, mensen vragen vaak hoever ik ben in de zwangerschap.

Maart 2023

Mijn artsen hebben altijd heel veel beloofd, maar ze hebben nooit echt een grondig onderzoek gedaan. Negen jaar lang heb ik geprobeerd uit te leggen dat het niet goed met me gaat, dat ik last heb van mijn darmen. Nu gaan ze eindelijk ingrijpen. Ze zien dat m’n lichaam het langzaam aan het opgeven is, ze lijken nu eindelijk wakker te worden.

 "Ik ben mager, maar ik heb een hele dikke buik, mensen denken dat ik zwanger ben"

Mei 2023

Sinds mijn laatste operatie (2 februari) kan ik weinig eten verdragen, spuug veel, continu diarree. Ik heb nu lactosevrije sondevoeding, maar ook dat verdraag ik eigenlijk niet meer.

Ff me hart luchten. Ben zo klaar met alles.

Zo verschrikkelijk veel pijn in m’n buik; ook als ik helemaal lactose vrij eet sterf ik van de pijn. Zelfs water drinken doet pijn.

Ik bel het ziekenhuis op om raad te vragen, ik geef duidelijk aan dat ik last heb bij mijn darmen. Ik krijg alleen maar te horen ‘ja, je moet opnieuw leren eten. Je maag is goed, dus we gaan geen verder onderzoek doen en we bellen je over twee maanden wel om te kijken hoe het gaat.’

Alles wat ik eet doet zo verschrikkelijk zeer. Ik leef op fentanylpleisters en tramadol. De tramadol moet ik slikken: 15 capsules per dag. Maar ik kan niet slikken! Als ik de tramadol inneem blijft het eerst een kwartier hangen boven mijn slokdarm, dan zakt het pas naar beneden. Dat is zo pijnlijk. Eten doe ik bijna niet. Alleen de lactosevrije sondevoeding gaat er nog een beetje in, verder niks.

Ik heb de verantwoordelijkheid over 2 kleine kinderen die hun mama nodig hebben, maar ik kan ze amper verzorgen. Ik heb eigenlijk continu hulp nodig voor mezelf, voor de kids en voor de huishouding. Ben zo kapot, zit er compleet doorheen.

Juni 2023

Afgelopen vrijdag weer geopereerd. Er is wat schade gerepareerd maar verder is de operatie in principe mislukt. Ik zit nog steeds aan de sondevoeding en heb nog steeds heel veel pijn.

Wanneer gaan ze nu eens luisteren, dat ik geen pijn heb in me maag maar in me darmen?

Wanneer word er een keer gekeken wat er aan de hand is?

Wanneer word er onderzocht hoe het kan dat ik ondanks volledige sondevoeding zo blijf afvallen?

   "Wanneer word ik serieus genomen en gehoord?"

Wanneer word ik nu eens serieus genomen en gehoord?

5 oktober 2024

Arts heeft vanmiddag gebeld; ik heb een vernauwing plus chronische maagzweer plus schade aan de maag.

Krijg opnieuw een maagonderzoek, onder narcose, zodat ze goed kunnen zien wat er aan de hand is.

Ze willen zo snel mogelijk beginnen met de schade te herstellen die is aangericht door het ziekenhuis waar ze de bypass hebben aangelegd.

Ik krijg elke dag meer pijn en ik word steeds zieker. Word de pijn te erg, dan moet ik gelijk bellen en word ik met spoed geopereerd. Word ik nu dan eindelijk serieus genomen..?

Ik mag niet voor mezelf opkomen, maar zij mogen wel hele grote fouten maken, die mij bijna het leven hebben gekost

8 augustus 2024 

Na een redelijk rustig jaar opnieuw hele hevig pijn.

Met de ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis.

Scan gehad en daar bleek dat er weer een maagperforatie was en darm hernia.

Het ziekenhuis waar mijn bypass is aangelegd weigert mij te behandelen, omdat ik daar flink mijn mond heb open getrokken. Blijkbaar mag ik niet voor mezelf opkomen maar zij mogen wel hele grote fouten maken. Die blunders van hun hebben me dus 8 weken geleden bijna het leven gekost heeft.

Ik raakte in een septische shock. Ruim een uur hebben 8 artsen voor mijn leven gevochten. Opnieuw ben ik voor de dood weggehaald.

Volgende dag per ambulance over gebracht naar een ander ziekenhuis.

Daar constateerden ze dat ik een maagperforatie had, een darmhernia en een breuk van 11 cm.

Nu, ruim 8 weken later heb ik nog steeds geen energie, moe, pijn.

Ik heb er een heel groot trauma bijgekregen... en ik ben weer 11 kilo afgevallen.

Ik ben alleen maar aan het overleven. De vraag is, hoelang nog? Ik blijf maar afvallen, ik weeg nu 49 kilo. Ik ben ondervoed maar ik kan niet eten. 

 "Ik ben ondervoed maar ik kan niet eten."

7 april 2025 

Ik heb een nieuwe maag gekregen en er zijn stukken uit de darmen verwijderd.

Voel me zo ziek, de nieuwe darm afsluiting werkt niet goed, hij is te krap en er zit een grote zwelling. Ondanks veel medicijnen lukt het eten totaal niet.

Helse pijnen; gemiddeld 18 uur per dag lig ik op bed.  Slapen doe ik amper.

Sinds januari 2025 ben ik helemaal sondevoeding-afhankelijk, ik krijg 2 liter sondevoeding per 24 uur. Ik moet aankomen, maar het lukt niet.

Ik heb twee kleine kinderen, maar ik kan niks met ze doen wat ik graag wil. Alleen een beetje op bed wat tekenen, voorlezen, knutselen. Mijn kinderen zijn helemaal getraumatiseerd door wat er met mij gebeurd.

Ik denk erover om naar een dokter in België te gaan. Kijken wat hij nog voor me kan doen.

Maar ik weet niet eens of ik de reis naar België aandurf.

En dan is er nog de zorgverzekering. Gaan ze dit vergoeden...?

Ik ben lichamelijk en geestelijk op. Ik ben uitgeput, teneinde raad. Jacqueline de Wit-Majcherek

Gastric bypass in 2013.