Gevecht voor mijn leven

"Ik kreeg in december 2013 een gastric bypass. Het ging prima. Ik viel goed af, soms een beetje teveel, maar ik was tevreden. Ik werd moeder van mijn twee twee schatjes. In het begin was ik heel positief over mijn gastric bypass.

Januari 2015 begonnen de problemen; ik kreeg veel klachten, veel lange opnames, moest heel vaak aan de sondevoeding, had vaak pijn. Waardoor dat kwam werd nooit goed onderzocht. Ik kreeg heel veel beloftes, maar een grondig onderzoek heeft nooit plaatsgevonden.

"Ik kreeg veel beloftes, maar nooit een goed onderzoek"

7 Augustus 2022: het begin van mijn grote gevecht

Het was de dag van mijn eerste operatie na de bypass.

De dag dat ik voor de dood werd weg gehaald.

Die dag dat m’n man werd gebeld: kom maar na het ziekenhuis, want we weten niet of je vrouw het gaat redden.

Twee weken later, hevige pijn, met spoed na het ziekenhuis gebracht, gelijk geopereerd aan een geperforeerde maag. Ze hebben een liter troep uit m’n buik gehaald .

Maar ik bleef heel veel pijn houden; opnieuw onder de scan. Ik bleek ook nog een ernstige darm hernia te hebben. Opnieuw met spoed geopereerd, ik werd van boven tot beneden opengemaakt. Er was meer schade dan ze verwacht hadden.

Na 2 weken ziekenhuis weer thuis.

Maar wat voel ik me ziek en belabberd.

Eten en drinken was een ramp.

"Ik ben een schim van me zelf geworden."

Feb 2023 

Nog niet eens goed hersteld van de vorige 2 operaties - blijk ik opnieuw een darmhernia te hebben. Spoedoperatie.

Heel veel pijn.

M'n eetlust is helemaal weg; de sondevoeding ben ik zat, het werkt toch niet, want zodra ik ermee stop val ik weer af als een trein. Ik ben nog maar een schim van me zelf. Ik ben heel mager maar ik heb een hele dikke buik, mensen vragen vaak hoever ik ben in de zwangerschap.

Maart 2023

Van mijn artsen heb ik altijd heel veel beloftes gehad, maar nooit echt een grondig onderzoek. Negen jaar lang heb ik geprobeerd uit te leggen dat het niet goed met me gaat, dat ik last heb van mijn darmen. Nu gaan ze eindelijk ingrijpen.

Na de laatste operatie is besloten dat ik voorlopig aan de sondevoeding moet, totdat duidelijk is wat er aan de hand is. Ze zien dat m’n lichaam het langzaam aan het opgeven is, ze lijken nu eindelijk wakker te worden.

 "Ik ben mager, maar ik heb een hele dikke buik, mensen denken dat ik zwanger ben"

Mei 2023

Sinds mijn laatste operatie (2 februari) kan ik weinig eten verdragen, spuug veel, continu diarree. Ik heb nu lactosevrije sondevoeding. Maar het gaat niet lang goed - ook deze sondevoeding verdraag ik niet meer.

Eind mei 2023

Ff me hart luchten.

Ben zo klaar met alles.

Zo verschrikkelijk veel pijn in m’n buik; ook als ik helemaal lactose vrij eet sterf ik van de pijn, zelfs als ik water drink doet het pijn.

Ik bel het ziekenhuis op om raad te vragen, ik geef duidelijk aan dat ik last heb bij mijn darmen.Ik krijg alleen maar te horen ‘ja, je moet opnieuw leren eten. Je maag is goed, dus we gaan geen verder onderzoek doen en we bellen je over twee maanden wel om te kijken hoe het gaat.’

Bij alles wat ik eet sterf ik van de pijn. Ik leef op fentanylpleisters en tramadol. De tramadol moet ik slikken: 15 capsules per dag. Maar ik kan niet slikken! Als ik de tramadol inneem blijft het een kwartier hangen boven mijn slokdarm, dan zakt het pas naar beneden. Het doet heel erg pijn. Eten doe ik bijna niet. Alleen de lactosevrije sondevoeding gaat er nog een beetje in, verder niks.

Ik heb de verantwoordelijkheid over 2 kleine kinderen die hun mama nodig hebben, maar ik kan ze amper verzorgen. Ik heb eigenlijk continu hulp nodig voor mezelf, voor de kids en voor de huishouding. Ben zo kapot, zit er compleet doorheen.

"Wanneer word ik serieus genomen en gehoord?"

Juni 2023

Afgelopen vrijdag weer geopereerd. Er is wat schade gerepareerd maar verder is de operatie in principe mislukt. Ik zit nog steeds aan de sondevoeding en heb heel veel pijn.

Wanneer gaan ze in het ziekenhuis nu eens luisteren, dat ik geen pijn heb in me maag maar in me darmen?

Wanneer word er nu gekeken wat er aan de hand is?

Wanneer word er nu eens gekeken hoe het kan dat ik ondanks volledige sondevoeding zo blijf afvallen?

Wanneer word ik nu eens serieus genomen en gehoord?

5 oktober 2024

Arts heeft vanmiddag gebeld; ik heb een vernauwing plus chronische maagzweer plus schade aan de maag.

Krijg opnieuw een maagonderzoek, onder narcose zodat er goed gekeken kan worden wat de exacte schade is.

De bedoeling is dat ik dit jaar nog de eerste operatie krijg om te beginnen aan het herstel van de schade die is aangebracht door het ziekenhuis waar ze de bypass hebben aangelegd.

Mijn arts wil er zo snel mogelijk mee beginnen, omdat ik elke dag meer pijn krijg en alleen maar zieker word. Word de pijn te erg, moet ik gelijk bellen en word ik met spoed geopereerd. Word ik eindelijk serieus genomen..?

Ik mag niet voor mezelf opkomen, maar zij mogen wel hele grote fouten maken, die mij bijna het leven hebben gekost

8 augustus 2024 

Na een jaar redelijk rustig te zijn doorgekomen, opnieuw hele hevig pijn

Met de ambulance afgevoerd naar het ziekenhuis.

Scan gehad en daar bleek dat er weer een maagperforatie was en darm hernia.

Het ziekenhuis waar mijn bypass is aangelegd weigert mij te behandelen, puur omdat ik daar flink mijn mond heb open getrokken en me niet als een hond liet behandelen. Blijkbaar mag ik niet voor mezelf opkomen maar zij mogen wel hele grote fouten maken, wat mij dus 8 weken geleden bijna mijn leven gekost heeft. Ik raakte in een septische shock.

Ruim een uur hebben 8 artsen voor mijn leven gevochten. Opnieuw ben ik voor de dood weg gehaald. ‘s Ochtends kwam ik bij op de ic.

Volgende dag per ambulance over gebracht naar een ander ziekenhuis.

Het bleek dat ik een maagperforatie had, een darmhernia en een breuk van 11 cm.

Nu, ruim 8 weken later draag ik nog steeds een breukband, geen energie, moe, pijn.

Ik heb er een heel groot trauma bij en ik ben nog eens 11 kilo afgevallen.

Mijn lichaam is op. Ik ben alleen maar aan het overleven. De vraag is hoelang nog. Ik blijf afvallen, ik weeg nu 49 kilo. Ik ben ondervoed maar ik kan niet eten. 

 "Ik ben ondervoed maar ik kan niet eten."

7 april 2025 

Ik heb een nieuwe maag gekregen en er zijn stukken uit de darmen verwijderd.

Voel me zo ziek, de nieuwe darm afsluiting werkt niet goed, hij is te krap en er zit een grote zwelling. Ondanks veel medicijnen lukt het eten totaal niet.

Helse pijnen; gemiddeld 18 uur per dag lig ik op bed.  Slapen doet ik amper.

Sinds januari 2025 ben ik helemaal sondevoeding-afhankelijk, ik krijg 2 liter sondevoeding per 24 uur. Ik moet aankomen, maar het lukt niet.

Ik heb twee kleine kinderen, maar ik kan niks met ze doen wat ik graag wil. Wel op bed wat tekenen, voorlezen, knutselen. Mijn kinderen zijn getraumatiseerd geraakt door wat er allemaal met mij gebeurd. Ik zie er verschrikkelijk uit.

Ik denk erover om naar een dokter in België te gaan. Kijken wat hij nog voor me kan doen. Dit is letterlijk een gevecht voor mijn leven.

Ik weet niet eens of ik de reis naar België aandurf. En dan is er nog de zorgverzekering. Gaan ze dit vergoeden...?

Ik ben lichamelijk en geestelijk helemaal op. Ik ben uitgeput, teneinde raad. Jacqueline de Wit-Majcherek